رختشویخانه ی زنجان یکی از آثار تاریخی ایه که میتونه یه قصه ی قشنگ داشته باشه که وقتی بچه ها از بازدید میکنن از این قصه لذت ببرن. خلاصه ای از این قصه:
یکی بود یکی نبود
در سال های دور که خونه ها آب لوله کشی نداشتن، خانم ها مجبور بودن توی گرمای تابستون و سرمای زمستون، کوله بار سنگینی از رخت و لباس و ظرف و ظروف رو ساعت ها حمل کنن و کیلومتر ها راه برن تا به نزدیک ترین رودخونه برسن و مشغول شست و شو بشن. تا اینکه توی سال 1307 یه اتفاق خیلی خوب افتاد که باعث رفاه بیشتر خانم های زنجانی شد. اولین شهردار زنجان، حاج علی اکبرخان توفیقی، یه بنای عام المنفعه به نام "رختشویخانه" ساخت که از چهاربخش شاهنشین و آب انبار و سالن اصلی و سرایداری تشکیل شده بود.

توسط کاربر 1

یه روزی بعد از اون روزها که ساخت رختشویخانه تموم شده بود، زهرا خانم که برای یه خانواده ی مرفه کار می کرد، تصمیم گرفت برای شست و شو به رختشویخونه بره. برای این کار، لباس های چرک و ظرف های کثیف رو لای بقچه اش گذاشت. یه کم چوبک برداشت برای شستن لباس ها، یه کم کپیر برای شستن ظرف ها و یه سماور ذغالی برای گرم کردن آب.خانم خونه وقتی از رفتن زهرا خانم باخبر شد گفت:« منم حوصله ام سر رفته، همراه تو میام و توی شاه نشین میشنم با خانم های دیگه صحبت میکنم تا کار تو تموم بشه.» و مجید ، پسر زهرا خانم ، هم به دنبالشون راه افتاد.

وقتی به رختشویخونه رسیدن، بعد از سلام و احوال پرسی با اصغر آقا و معصومه خانم(سرایدار های مجموعه) که دم در نشسته بودن، خانم خونه به طرف زن های اشرافی دیگه رفت و کنار اون ها نشست. مجید با شور و هیجان بدو بدو به سمت زینب خانم ( مربی بچه ها) و بقیه ی بچه های هم سن و سالش رفت. زهرا خانم بعد از پایین اومدن از پله ها، داخل سالن اصلی، مشغول سلام و احوال پرسی با خانم ها شد. خانم هایی که لباس محلی زنجان رو پوشیده بودن و هر چه قدر سنشون کمتر بود، دامن های بلند تر و هر چه قدر مسن تر بودن ، دامن های کوتاه تر تنشون بود.

توسط کاربر 1

زهرا خانم به رسم تقدس و پاکی آب یه کاسه آب برداشت و در حین شستن پاهاش توی پاشوی متوجه شد که زینب خانم اجازه نمیده که مجید با بچه های دیگه بازی کنه. جلوتر رفت و علت رو پرسید. زینب خانم گفت :« پسر شما بیماری کچلی داره، اگه بره پیش بقیه اونا هم ازش میگیرن.» زهرا خانم گفت:« نه جانم این چه حرفیه. پسر من که مریض نیست. قبل از به دنیا اومدنش من و باباش نذر کردیم که اگه پسر بود یه قسمت از موهای سرش رو بلند نگه داریم و ببریمش مشهد و اونجا موهاشو کوتاه کنیم و به اندازه ی وزن موهاش پول یا طلا بندازیم تو ضریح.»

توسط کاربر 1

خلاصه، شست و شو تموم شد و مجید و مامانش به همراه خانم خونه برگشتن؛ با این که استفاده از رخت شوی خونه رایگان بود، زهرا خانم برای تشکر از زحمت های شبانه روزی اصغر آقا و معصومه خانم چند تا تخم مرغ محلی و چند تیکه نون بهشون داد و خانم خونه که وضع مالی خوبی داشت و دستش به دهنش می رسید ده شاهی به اصغر آقا داد تا به سهم خودش ازشون تشکر کرده باشه. از این قصه چقدر راجب رختشویخونه و کسی که ساختش و قسمت های مختلفش و لباس محلی زنان زنجان و ... یاد گرفتین؟ تعریف کردن همچین قصه ای برای بچه هاتون در بازدید از یه بنای تاریخی چقدر براشون جذابه؟ ( این داستانک رو یکی از همراهان ما برای مسابقه ی داستان نویسی قصه گرد، برامون فرستاده )

توسط کاربر 1